Redactie
Redactie Dineren 7 dec 2015
Leestijd: 5 minuten

*De Kromme Dissel

Hoe is het om bij een restaurant te eten dat al 45 jaar op rij is bekroond met een Michelinster? Daar waren wij wel benieuwd naar en om die reden togen we afgelopen weekend naar het plaatsje Heelsum (Gelderland), waar je tussen de prachtige bomen restaurant De Kromme Dissel vindt. 

De Kromme Dissel is gevestigd in een sfeervolle Saksische boerderij uit de zeventiende eeuw en werd in 1971 voor het eerst door Michelin gewaardeerd met een ster.

Inmiddels zijn we ruim 44 jaar verder en kregen we vanmiddag te horen dat Tonny Berentsen, chefkok van De Kromme Dissel, zijn ster mag houden. Dit betekent dat het restaurant nu 45 jaar op rij in het bezit is van een Michelinster, een Nederlands record!

Maar dat is niet het enige: volgend jaar viert Berentsen zijn 25-jarig jubileum bij De Kromme Dissel. Reden voor een feestje, maar vooral om te kijken of je zoveel ervaring en bewondering ook daadwerkelijk proeft.

Rechts chefkok Tonny Berentsen aan het werk

Als je het restaurant binnenstapt voelt het alsof je een tripje terug in de tijd maakt: kinderkopjes op de vloer, houten balken ondersteunen het plafond en op verschillende plekken brandt een knapperend haardvuur.

Hoewel het interieur oubollig oogt, blijkt dat gelukkig voor de rest niet te gelden.

Het menu

De Kromme Dissel omschrijft zichzelf als een restaurant met een klassieke Franse basis, maar met een moderne twist. Maar als je een blik werpt op het menu vallen de internationale invloeden gelijk op.

Thailand, Portugal, Nederland en Spanje schieten direct naar voren, maar gelukkig is er ook voldoende ruimte voor Franse technieken. De combinaties klinken aantrekkelijk, maar laten ook veel aan de verbeelding over. We zijn benieuwd!

Een Aziatisch begin

Bij het aperitief krijgen we de amuses, bestaande uit een drietal gerechtjes: viskoekje met ingelegde mini rettich, knapperige wonton met paddenstoelen en een bonbon van cèpes. Smaakvol en lekker crunchy, dit smaakt naar meer.

De drie amuses

Het eerste ‘echte’ gerecht is gelijk een voltreffer: blokjes tonijn met diepzeegarnaal, verschillende structuren van pandanrijst (waaronder een schuim), sojabonen, papaja en kruim van macadamianoten. Vooral de goed gevonden pandanrijst maakt het geheel af.

Tonijn met diepzeegarnaal en pandanrijst

Klassieker in een modern jasje

Na een Aziatisch begin gaan we terug naar Nederland met een klassieker in een modern jasje.

Kibbeling met remouladesaus, geserveerd in een schattig klompje, en op het bord kabeljauw met een eetbaar klompje van wortel en hollandaisesaus. Erg lekker, maar het heeft helaas verder geen wauw-effect.

Kibbeling met remouladesaus
Kabeljauw met een eetbaar klompje van wortel en hollandaisesaus

De snoekbaars met zuurkool en mosterdsaus is gelukkig een stuk pittiger en zorgt voor een mooie overgang naar het nog te komen vleesgerecht.

Het hoofdgerecht bestaat uit hertenrugfilet met rode kool, peer, pastinaak en mini-wentelteefjes van kruidkoek. Het vlees is perfect gegaard, de jus heerlijk stroperig en het garnituur (met name de stukjes peer) past er perfect bij.

Snoekbaars met zuurkool en mosterdsaus
Hertenrugfilet met rode kool, peer en pastinaak

Een bijzondere verrassing

Eerder op de avond zagen we al een goedgevulde kaaskar voorbij rijden, maar op ons bord verschijnt een bijzondere verrassing. In plaats van standaard stukjes kaas met (vaak niet al te originele) garnituren, krijgen we een gerecht van geitenkaas met Antilliaanse stoba (stoof van geitenvlees), paprikasorbet, piccalilly, een crumble van komijn en geitenyoghurt.

De smaken zijn perfect in harmonie en de combinatie van het kruidige vlees met de frisse kaas is spot on. Daarbij zorgt de paprikasorbet voor een onverwacht zoetje, wat het geheel naar een hoger niveau tilt. Dit is by far onze favoriet.

Geitenkaas met Antilliaanse stoba, paprikasorbet, piccalilly

Om alvast te wennen aan de zoete smaken van het dessert, krijgen we eerst een verrassende dessertamuse. Deze wordt aangekondigd door een bierfiltje met op de achterkant het recept: sabayon van bockbier met venkel, dragon en drop.

De bereiding van de sabayon is goed en de smaakcombinatie is mooi gevonden, maar voor ons is de smaak van het bier te heftig.

Sabayon van bockbier met venkel, dragon en drop

Het dessert zelf is (gelukkig) een stuk rustiger en brengt ons terug naar het klassieke Frankrijk, met een exotische twist. Een mini chocoladesoufflé met daarbij tropisch fruit, kokosijs en mangogelei.

Het fruit is lekker, maar misstaat wat ons betreft in deze tijd van het jaar. Daarbij is de soufflé mooi gerezen, maar van binnen niet helemaal gaar. Jammer!

Chocoladesoufflé met tropisch fruit en mangogelei

Een paar minpuntjes

Hoewel het restaurant een Franse keuken voert, zien we opvallend veel internationale invloeden op ons bord. Van ingrediënten tot technieken; het is bijna een ratjetoe waardoor we een rode draad in het menu missen. Aan tafel stoorde het ons niet, maar van een restaurant met zo’n reputatie verwachten we meer.

Opvallend is dat we van tevoren hebben aangegeven geen varkensvlees te eten. Dit zou geen probleem zijn, maar als we achteraf een blik werpen op het menu zien we dat ze er niet heel origineel mee zijn omgegaan.

Bij twee van de gerechten is het varkensvlees simpelweg weggelaten, in plaats van dat er is gezocht naar een mooie vervanger. Ook hier mogen ze wat ons betreft meer aandacht aan besteden.

Het eindoordeel

Hoewel er een paar minpunten zijn, zijn we over het algemeen positief verrast. De locatie doet vermoeden dat in de keuken louter stoffige gerechten worden bereid. Dit blijkt echter allesbehalve zo te zijn, want de ene na de andere verrassing verschijnt op het bord en chefkok Tonny beheerst de klassieke technieken.

De bediening is alleraardigst, oplettend en kent de etiquette, maar durft hier ook speels mee om te gaan. Dat vinden we fijn, want voor ons hoeft het niet altijd U en ‘amen’ te zijn. Daarbij weten zelfs de jongsten waar ze het over hebben, en praten ook zij (en niet alleen de sommelier) met een flinke dosis passie over de gerechten en wijnen.

Het is duidelijk dat chefkok Tonny Berentsen zijn strepen heeft verdiend en bijzonder dat het restaurant, jaar in jaar uit, blijft innoveren. Je voelt je door de warme sfeer en vriendelijke bediening als een vis in het water, en als er iets meer aandacht wordt besteed aan bovenstaande minpunten, behouden ze volgend jaar gegarandeerd hun ster.

De Kromme Dissel is dinsdag tot en met zaterdag geopend voor diner en woensdag tot en met vrijdag voor de lunch. Menuprijzen variëren van €69,- voor 4 gangen, tot €99,- voor 7 gangen. 

Tip: geniet van een aperitief in de lounge bij de open haard en boek een overnachting in het aangrenzende Bilderberg Hotel Klein Zwitserland. 

Dagelijks de lekkerste recepten in je inbox 🥘

Een mail waar het water je al van in de mond loopt.