Redactie Gesponsord Bijgewerkt: 10 nov 2025, 14:42

Leestijd: 5 minuten

Mooncake en Culy maakten de ultieme foodtrip naar Parijs

Dé nummer één bestemming voor een serieuze foodtrip? Dat is en blijft toch wel Parijs. Samen met Jonneke de Zeeuw – ook wel bekend als Mooncake – stapte Culy’s Melvin op de Eurostar om in 24 uur het lekkerste van de Franse hoofdstad te ontdekken. Van de beste Vietnamese phở ever tot Tunesisch streetfood. Mooncake doet verslag.

Samen met Melvin, ook een serial eater, maakte ik een legendarische foodtrip naar Parijs. Vooraf hadden we zorgvuldig onze ellenlange adreslijsten met elkaar afgestemd en een eetplanning gemaakt. Op dag één hadden we alleen in de avond al twee reserveringen staan. Gelukkig kun je als je samen reist gerechten delen en dus meer uitproberen.

Parijse inspiratie voor de rest van het jaar

We stapten op vrijdagochtend vroeg op de trein van 07:10 uur. Omdat je enorm veel bagage mee kan nemen als je de trein pakt, en geen gedoe hebt met vloeistoffen en gewicht, besloot ik een extra grote, half lege koffer mee te nemen om te vullen met foodsouvenirs zoals boter, baguettes en macarons, maar ook: Chinese ròu baozi, Vietnamese nems en Libanese ma’amoul.

Eenmaal aan boord namen we plaats in enorm brede, comfortabele stoelen die deden denken aan de love seats van bioscoop Tuschinski, alleen de popcorn ontbrak nog. Als ontbijt werden er aan boord uiteraard croissants geserveerd maar ook wentelteefjes met fruit en fijne thee van Palais des Thés. Na drie uur en dertig minuten gleed onze bordeauxrode hogesnelheidstrein soepel Gare du Nord binnen – recht het kloppende hart van Parijs in, zonder ook maar een minuut eettijd te verspillen.

Onze trip was kort en het aantal happen beperkt, maar toch heeft Parijs me geïnspireerd voor de rest van het jaar. De manier waarop eetculturen hier evolueren, tot bloei komen en met elkaar versmelten, is van een totaal ander kaliber dan wat ik tot nu toe in Nederland gewend ben.

Levensveranderende phở en pan-Afrikaanse beef ballen

Zo proefde ik er de lekkerste Vietnamese nems tot nu toe, levensveranderende phở (waarvan een deel mee terugging in de koffer), pan-Afrikaanse beef ballen met plantain en een heerlijk herfstig seizoensgebakje: Mont Blanc met kastanjepuree en yuzu bij een Frans-Japanse patisserie.

Alhoewel we in Nederland ook ontzettend verwend zijn op het gebied van culinaire diversiteit, leek er in Parijs toch iets anders aan de hand.

In een traditionele Franse bakkerij zie ik een West-Afrikaanse familie gehuld in african print en met head wrap, baguettes en éclairs inslaan, in een Chinese ontbijtzaak doet een oudere, witte Franse man zich in zijn eentje te buiten aan youtiao (gefrituurde Chinese broodstick) en ikzelf proef naast Frans-Japanse patisserie ook Frans-Levantijnse vogelnestjes van kadayif en praliné.

Parijs als culinair ecosysteem

Parijs is één van de meest multiculturele steden van Europa en daarmee een soort culinair ecosysteem van de wereld. En, met z’n eigen grote culinaire invloeden. Zo is het dé Europese stad waar je naartoe kan om Tunesisch streetfood te eten of  Vietnamese phở net zoals in Hanoi – maar dan zonder te hoeven vliegen. In de West-Afrikaanse keukens van de stad sissen pinda, gember en gegrild vlees terwijl een paar straten verder Algerijnse patisserieën uit de jaren ’20 nog altijd hun honing en oranjebloesem laten vloeien.

Wat me ook opvalt, is hoe veelzijdig het aanbod is. Neem de Libanese keuken: in Parijs vind je haar in elke vorm. Op straat eet je man’ouche en shawarma, even verderop proef je Libanese patisserie, en wie wil dineren doet dat bij een strakke hipsterzaak of juist een wat chiquer Libanees restaurant met Michelinster, of juist in een volledig vegetarische bistro.

Het lijkt wel alsof al die verschillende culinaire invloeden beter kunnen wortelen in een land dat zelf een sterke gastronomische identiteit heeft. Frankrijk wéét wat het is – en juist daardoor kan het zoveel opnemen zonder zichzelf te verliezen. Dat geeft ruimte. Ruimte om te mengen, te spelen en te vernieuwen.

In Nederland ontbreekt die stevige basis misschien een beetje. We hebben veel smaken, maar ze blijven nog vaak naast elkaar bestaan. De Surinaamse toko, de Syrische bakker, het Chinese dim-sum-restaurant. Allemaal heerlijk, maar zelden echt in gesprek met elkaar of met wat we ‘Nederlands’ noemen. Alsof we niet goed weten wat ons eigen uitgangspunt is, en daardoor ook minder durven experimenteren.

Parijs laat zien wat er gebeurt als dat fundament er wél is. Dan kunnen keukens niet alleen naast elkaar bestaan, maar elkaar versterken. Pan-Afrikaanse gerechten worden geserveerd met Franse natuurwijn, een klassiek Frans dessert krijgt meer diepte door Japanse citrus, en couscous ligt op je bord in een elegante brasserie. Parijs is voortdurend in gesprek met zichzelf, in smaken, over wat de stad nu is en nog kan worden.

Daarbij moet je in Parijs echt je best doen om slecht te eten en dit alles maakt het een ware foodhemel. En wie weet is dit wel een vooruitblik op wat we in Nederland ook nog zouden kunnen worden. Een land waar smaken niet naast elkaar bestaan, maar elkaar versterken. Waar identiteit niet iets is om te beschermen, maar om te delen.

Toen Melvin en ik tijdens onze laatste happen beseften dat we nog lang niet uitgegeten waren, bleek dat gelukkig geen ramp: je kunt je Eurostar-ticket gewoon tot een uur voor vertrek omboeken.

Een koffer vol foodsouvenirs

Op de terugweg, eindelijk uitgegeten dachten we, kregen we aan boord van de Eurostar ook nog een licht vegetarisch diner met aubergine en gegrilde courgette geserveerd met een gebakje en kaas en confituur toe. Ik keek naar buiten, naar het langzaam donker wordende Franse landschap, met een inmiddels iets zwaardere koffer vol boter, baguettes en nieuwe ideeën.

Parijs herinnert je eraan dat eetculturen altijd in beweging zijn. En dat  een stad pas echt geweldig smaakt als iedereen eraan mag meeschrijven.

Mooncake tipt

3 eetadressen waar je meteen de trein voor naar Parijs wil pakken:

1. Torkia – hier eet je verrukkelijk Tunesisch streetfood van de leuke Torkia. De fricassé de la cheffe én de brik à l’oeuf zijn allebei een treinrit waard.
2. Patisserie Rayonnance – hier proefden we een Frans-Japanse Mont Blanc – een dessert met kastanje en yuzu.
3. Kuti – in deze pan-Afrikaanse bistro eet je fantastische beef plantain balls en masa (een gefermenteerd rijstmeelpannenkoekje) met fried chicken. Met Franse natuurwijn.