Redactie Drinken 22 nov 2013, 18:00

Leestijd: 4 minuten

Mr. Vino ontdekt… wijn in Maastricht

Maastricht is onbetwist de meest Bourgondische stad van ons land. De hele stad ademt de sfeer van genieten. Genieten van shoppen, van de vele bezienswaardigheden, sfeervolle terrasjes en een rijke keur aan uit-eten-gelegenheden. Van sterrenrestaurants tot een tuute (puntzak) frites uit de hand. En alles wat daar tussen zit.

Maar hoe staat het met de wijnbeleving in Maastricht? Onlangs toog (what’s in a name) ik naar het zuuje en maak je graag deelgenoot van mijn ervaringen.

Lopend door Maastricht op een zonnige herfstdag, vallen meteen de vele restaurantjes op die de stad rijk is. Niet dat ik alle menukaarten heb gespeld, maar het viel me wel op dat, naast wijnarrangementen (voor de ‘gangbare’ prijzen), steeds meer wijnen per glas worden aangeboden. Voor prijzen variërend tussen zeg € 3,75 (bv. een niks-mis-mee-witte uit de Languedoc) en € 8,50.

Wijnbarretjes

Geïnspireerd door deze wetenschap ging ik op zoek naar wijnbars. Allereerst komen we langs Wienkontor R55 (Rechtstraat 55) gevestigd in een fraaie mergelkelder. In de Koestraat (een alleraardigst steegje met restaurants uit alle windstreken), zit Enoteca Via Mucca (Koestraat 17) met wijnen per glas ook uit alle windstreken.

Tijd om echt te proeven neem ik in Winebar Rouge & Blanc (Kruisherengang 19), gevestigd in het koor van een voormalig Kruisherenklooster. Deze wijnbar is onderdeel van het prachtige Kruisherenhotel, maar voor iedereen toegankelijk. De wijnen zijn ook meer dan toegankelijk. Zoals een Bombino Bianco uit Puglia of een Pinot Noir van Olivier Leflaive uit de Bourgogne. Echt Culy waren voor mij de Grüner Veltliner én de Pouilly Fumé, die hier werden geschonken: puur genieten!

Chauvinisme

Zuid-Limburg staat bekend om zijn wijncultuur. De oudste wijngaarden van Nederland bevinden zich hier. Wijndomeinen als Fromberg, Wittemer Wijngaard Wahlwiller en Sint Martinus. Wat merk je daarvan in de Maastrichtse Horeca? Ook dat vond ik een interessant gegeven om te onderzoeken. Ook met in mijn achterhoofd het te koesteren chauvinisme van onze Limburgse landgenoten.

De Limburgse wijnen staan zeker op de wijnkaarten in Maastricht; maar mooi passend binnen een breder aanbod. Dus niet overdreven of ‘pusherig’. Gezien de wat hogere zuurgraad van deze wijnen (en het, in het algemeen, ontbreken van echte stevigheid en rondheid), ook wel terecht. Het is namelijk lastiger combineren met gerechten.

Mes Amis

Met dat laatste gegeven, heb ik letterlijk de proef op de som genomen. Met restaurant Mes Amis (Tongersestraat 5) als ‘meewerkend voorwerp’. Dit restaurant is een mooi voorbeeld van de zuidelijke gastvrijheid en afficheert zich als wijnrestaurant. Bij het samenstellen van het regelmatig wisselende menu, begint men bij de wijnen. En wat doet me dat goed! Ik dacht dat ik de enige was met de afwijking, om in een restaurant altijd eerst naar de wijnkaart te kijken en dan pas naar de menukaart. Extra interessant werd het hier omdat het verrassingsmenu werd vergezeld van Limburgse wijnen.

We beginnen met een Limburgs Parelke: een rosé met bescheiden belletjes. Daarna een zeer smakelijke vispaté van gerookte geulforel (mooi filmend in de mond), met daarbij een Riesling 2011 van de Apostelhoeve. Licht-strak-echtwit. Filmend en strak… hmm. Maar mijn twijfel op voorhand wordt teniet gedaan door de praktijk. Met elke hap (én slok) is er samenzang en de mond wordt mooi gereinigd voor weer een volgende ervaring.

Pinot Noir van Chateau Gilbert is mijn volgende tafelgast. Mooie kleur en een eerlijke geur, maar minder intens dan zijn Frans b(r)oertje. Bij het smaakvolle gerecht van kwartel (poot en borst) met Limburgse bloedworst, valt mij de combi toch wat tegen. De wijn is toch te licht. Bij dit gerecht overigens wel een bloedmooie ingekookte wijnsaus, waarvoor de Drielandenwijn van Wijngaard Sint Martinus werd gebruikt.

Vervolgens een klassiek bereid gerecht van hazenrugfilet. Dat vraagt toch om een wat steviger wijn, denk ik. En jawel. Een anderhalf jaar op Frans eiken gebivakkeerde wijn meldt zich. Afkomstig van wederom Sint Martinus en gemaakt van de Cabernet Sauvignon. Prima.

Het kaasplateau: een vast en onmisbaar ritueel voor mij. En een uitdaging voor iedereen die wijn en smaak wil combineren. Ook hier blijkt het lastig. De kazen zijn te licht van smaak voor de iets te volle wijn.

Het toetje: een frambozen-Mascarpone-taartje is heerlijk en ook de net niet Limburgse wijn Cuvée Nobel Zoet uit Borgloon (B).

Mijn conclusie: Mes Amis is absoluut een aanrader: mooie gerechten en mooie wijnen. Alleen waren niet alle combi’s even gelukkig gekozen; ik denk vanwege het gekozen thema van Limburgse wijnen.

Andere (wijn)hotspots:

Tot slot: ben je in Maastricht en houd je van wijn en goed eten, ga dan zeker langs bij:

– Sjinkerij de Bóbbel (Wolfstraat 32). Waarom? Geloof me: gewoon doen!

– Café Sjiek (Sint Pieterstraat 13). Alleen al vanwege de streekgerechten als ‘zoervleis’, bloedworst en zuurkoolschotels. Helaas kan hier niet gereserveerd worden.

– Thiessen Wijnkoopers (Grote Gracht 18). Een adembenemend pand met een wijnwinkel, wijnkelder en wijngaard (!). Rondleidingen en proeverijen op aanvraag.

– Om te slapen: het TownHouse Design Hotel in Wyck (Sint Maartenslaan 5). Fijne bedden, goede service en een gratis kopje soep bij binnenkomst. Vlak naast het station van Maastricht, en met een eigen parkeergarage. Helaas hier geen wijnen geproefd: maar het knisperende Hästens-matras was na een avondje bij Mes Amis wel érg prettig.

Mestreech: ich hoaj van dich. Santé.