Redactie Inspiratie 25 aug 2015, 16:00

Leestijd: 4 minuten

The making of Fish Tales, het kookboek – deel 8

Bart van Olphen, viskenner van het Instagram-kanaal Fish Tales en Jamie Oliver’s Food Tube, vliegt samen met de beroemde fotograaf David Loftus (onder andere de vaste fotograaf van Jamie Oliver) de wereld over voor zijn nieuwste kookboek ‘Bart’s Fish Tales’, dat in november 2015 zal verschijnen.

Iedere twee weken vertelt Bart exclusief op Culy.nl over het maken van zijn kookboek en laat hij ‘behind the scenes’ foto’s zien van zijn avonturen. Deze week bezoekt Bart verschillende visserijen in Gambia.

Foto’s: David Loftus, www.davidloftus.com

Duurzame visvangst in Gambia

Ontwikkelingslanden en de wateren daaraan grenzend spelen een grote rol bij overbevissing en duurzame visvangst. Voor mijn nieuwe boek vind ik het daarom erg belangrijk om een vissersgemeenschap te bezoeken waar duurzaam vissen hoog in het vaandel staat, maar tegelijkertijd kampt met de problemen van inbreuk op territoriale wateren.

Gambia is een relatief klein land in West-Afrika waar tweehonderdduizend mensen afhankelijk zijn van de visserij. Voor een land waar niet meer dan 1,8 miljoen mensen wonen is het dus een erg belangrijke sector.

We komen woensdagnacht om drie uur aan op het vliegveld van Banjul, de hoofdstad van het land. Mister Dawda is onze gids voor de komende dagen en brengt ons naar het hotel. De volgende ochtend staat een bezoek aan het Ministerie van Visserij op het programma, waar we nauwkeurig moeten aangeven wat we hier komen doen.

Op het moment dat ik één van mijn vorige boeken overhandig wordt alles wat duidelijker en krijgen we toestemming om aan de slag te gaan. Na een kort bezoek aan de Atlantic Seafood Company, een lokaal visverwerkingsbedrijf in Nederlandse handen, is het tijd om de eerste visserijen te bezoeken.

Waar we voor gekomen zijn: de tong

Het is indrukwekkend: oneindig veel gekleurde houten bootjes liggen op het strand. Elke paar minuten arriveert er weer een boot om de dag vangst aan land te brengen.

Kratten met tong en andere lokale vissoorten worden door dragers in manden van zee naar de handelaren gebracht. Andere boten komen met verse grote garnalen aan en weer anderen hebben het gemunt op langoustines en katvis, beter bekend als sepia.

Wij komen hier voor de Atlantische tong. Sinds jaren is deze visserij bezig om een MSC-certificaat te krijgen voor de twee verschillende soorten: de rode en de tijger-tong. De rode is iets ronder, de tijger-tong meer langwerpig. De verschillende vormen hebben geen invloed op de smaak, beiden zijn even lekker. De structuur van de tong is zachter dan de tong die we in Nederland kennen, maar wederom is de smaak net zo lekker.

De manier van vissen, kleine netten die door de boten op de bodem worden geplaatst, is geen bedreiging voor de zee. Het zijn de grote boten – veelal uit Spanje en China, maar ook uit Nederland – die de territoriale wateren zonder toestemming binnen dringen om met enorme netten de wateren voor de kust leeg te vissen. Daarbij vernietigen ze vaak de kleine netten van de lokale vissers. Soms worden zelfs bootjes meegenomen, met alle gevaren van dien.

De boot in!

Na het bezoeken van verschillende landingsplaatsen in het de volgende dag tijd om te gaan vissen. De vier vissers aan boord en hun harde werk leveren mooie plaatjes op voor het boek. In razend tempo worden de netten binnen gehaald. Alles is handwerk. Dankzij ontwikkelingsgeld hebben de mannen ijs aan boord om de vis snel terug te koelen. Het terugkoelen is belangrijk voor de houdbaarheid ervan en de prijs die de vangst uiteindelijk op gaat brengen.

Na zeven uur op zee komen we terug. Het is nu tijd om met Amie Jallow, de beste kok van het vissersdorp, enkele lokale maaltijden klaar te maken met de gevangen tong. Allereerst maken we yassa. Langdurig wordt op open vuur de basis van de saus gemaakt, op basis van mosterd, ui, peper, tomaat, komkommer en water. Dit wordt geserveerd met rijst en gebakken tong. Een goede maaltijd na een dag vissen onder de warme zon.

Terwijl David de foto’s maakt, ga ik samen met Amie door met het maken van een lokale stoofpot: domoda. De belangrijkste ingrediënten zijn ui, rode peper, tomaten, aardappelen, kool, tomaat en citroensap. We zijn net te laat als David wil gaan schieten. Een gigantische regenbui zorgt ervoor dat het dorp verandert in een moerasachtig gebied. Als de regen minder wordt rijden we naar het hotel.

We praten nog wat na als we terugvliegen naar Europa. Onze reis heeft wederom aangetoond dat we voornamelijk ervoor moeten zorgen dat lokale gemeenschappen in ontwikkelingslanden gesteund moeten worden, met als doel dat deze mensen op een goede manier hun vis kunnen vangen en hun boterham kunnen verdienen. Duurzaam vissen zit in hun bloed, en met veel steun de komende tientallen jaren vanuit de Westerse wereld komt het dan met de zee wel goed.

Foto’s: David Loftus, www.davidloftus.com